افزایش روزبهروز افرادی که هویتهای تراجنسیتی خود را فاش میکنند؛ الزام مراقبت شایسته از این جمعیت را دوچندان میکند. چند نفر از کودکانی که ادعای تراجنسیتی بودن را دارند، میتوانند این هویتشان را تا بزرگسالی حفظ کنند؟ آیا نوجوانان میتوانند تصمیمهای خردمندانهای دربارۀ مداخلات هورمونی و عمل جراحی بگیرند؟ آیا میزان افسردگی و اضطراب زیاد در میان جوانان تراجنسیتی ناشی از تبعیضهای اجتماعی و عوامل بیرونی است یا این مسائل معلول عوامل درونی خود آنها است؟ در حال حاضر، پزشکان و پژوهشگران به کودکان و جوانان و خانوادههایی که نیاز به کمک در این زمینه دارند، یاری میرسانند. این کمکها بر اساس «دستورالعمل APA برای کاربست روانشناختی با افراد تراجنسیتی و دارای جنسیت غیرهنجارمند» (مجلۀ American Psychologist, Vol. 70, No. 9, 2015) و استانداردهای انجمن جهانی «مراقبتهای حرفهای از سلامت افراد ترنسکشوآل و تراجنسیتی و جنسیت غیرهنجارمند» ارائه میشوند. این دستورالعملها و دیگر دستورالعملهای حرفهای نشاندهندۀ توافق فزاینده متخصصان است مبنی بر اینکه روانشناسان باید به کودکان در کاوش هویتهای جنسیتی خود کمک کنند و همچنین خانوادهها را در حمایت از کودکانشان یاری رسانند و مراقب همایندیهای رایجی مثل اختلالات خوردوخوراک و اوتیسم باشند.